όδμηνος

ὄδμηνος (Α)

(κατά τον Ησύχ.) «πολύοσμος, εὔοσμος».

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὀδμή, παλαιότ. επικ. τ. τής λ. ὀσμή + -ηνος (πρβλ. άκμ-ηνος: άκμα)].